Ман сурхча ҳастам, пас шумо тасаввур карда метавонед, ки ман дар бораи гармии ҳозира чӣ ҳис мекунам.Ҳамин тавр, мо боғро аз офтоб муҳофизат кардем, то боварӣ ҳосил кунем, ки ман, падари пӯсти ман ва саг бехатар ба берун баромада метавонанд.Мо хушбахт будем, ки қитъаи гӯшае доштем, аммо ин маънои онро дошт, ки барои санҷидани сояҳо ҷой хеле зиёд буд.
Бештар